We gaan op excursie

Zoals jullie zien, zijn we nog in de lucht, dus kan ik jullie nog op de hoogte brengen van onze belevenissen.

Vandaag was het allemaal weer prachtig en geweldig om mee te mogen maken.

Toen we vanmorgen wakker werden, lag er een laagje sneeuw. Het was niet heel veel, maar een sneeuwballetje viel er wel van te maken.

Het beloofde vandaag weer een dag vol verrassingen te worden. Alleen voor de ochtend stond er een speelronde gepland en na het middageten zouden we met de hele groep op excursie gaan. Alleen wisten we nog niet waar we naartoe zouden gaan. Dat was nog een grote verrassing. De excursie werd georganiseerd door mensen van de WK en kostte 50 eurocent per persoon. Van tevoren werd ons gevraagd of we dit niet te duur vonden.

We werden ’s ochtends weer om tien over 8 bij het hotel opgehaald om naar de damzaal te gaan. Eerst zouden we daar weer ontbijten, waarna de kinderen aan de wedstrijden begonnen. Dit keer waren we netjes op tijd en konden we dus even redelijk rustig eten. Daarna vertrokken de kinderen richting damborden.

Lieke moest tegen een meisje uit Wit Rusland spelen. Het meisje was wat aan de late kant, maar vlak nadat het startsein was gegeven, kwam ze er toch nog aan. Lieke begon goed aan haar partij. Ze zat weer goed na te denken en speelde rustig. Toch kon ze het niet redden. Het meisje had op een gegeven moment 3 dammen en bleek toch te sterk voor Lieke. Toen Lieke nog drie schijven over had, zag ze dat ze verloren had en gaf ze haar tegenstander een hand. Toen ze van haar dambord wegliep, kwam de hoofdscheidsrechter naar haar toe lopen. Hij deed zijn arm om haar schouder en zei haar dat ze het iedere dag beter doet. Een groot compliment !!!

Ook heeft ze nog even met Rik naar haar partij gekeken. Rik zei haar dat ze de partij heel goed begonnen was, maar dat ze op een gegeven moment een iets minder goede zet had gedaan, waar tegenstanders op dit niveau dan meteen van profiteren. Verder zei hij haar dat haar tegenstander ook wel erg goed was. De tip die hij haar nog mee gaf, was dat ze in de volgende partij toch nog iets langer moet kijken wat ze kan zetten.

Omdat Lieke al snel klaar was, hadden we nog tijd om naar de supermarkt te gaan. Onderweg kwamen we de moeder van Liekes tegenstander tegen. Ze was heel erg aardig en vond het leuk om met ons te praten. Lieke kreeg van haar een handje echte Wit Russische snoepjes.

Toen we terug kwamen uit de winkel, waren er inmiddels al meer kinderen klaar met spelen. En konden ze weer met zijn allen lekker spelen.
Regelmatig was Lieke te vinden bij het tafeltje waar Rik en Alex van andere kinderen de partij aan het analyseren waren. Wie weet watvoor goede tips ze daar heeft gehoord, die ze zelf dan weer kan gaan gebruiken.

Na het middageten begon dan onze excursie. We gingen op stap met een nogal internationaal gezelschap. Wij zaten in een bus met de teams van China en Rusland. We waren benieuwd waar we heen gingen. Het was erg leuk om eens met een bus hier rond te rijden, dit was de eerste keer dat we in het licht iets van de omgeving te zien kregen.

Het ziet er allemaal erg kaal en grauw uit. Er staan heel veel flats en alle woningen en wegen zijn slecht onderhouden.

De eerste stop was bij een garen- en wolfabriek. Door een lange, hoge en kale gang kwamen we terecht in een grote hal waar de machines staan. Er lagen grote bergen wol, sommigen geverfd. Ze hadden geen felle kleuren, af en toe zat er een bergje paars of licht gele wol tussen. Ze lieten het hele proces zien hoe het van de schapenwol tot garen werd gemaakt. Ze waren er heel trots op om het ons te laten zien, maar als je het vergelijkt met een fabriek in Nederland, is het voor ons een productieproces uit de jaren 50.

Vervolgens stapten we weer in de bus en reden we verder. Het bleek dat we nog een fabriek gingen bezoeken. Dit keer was het de brood- en koekjes fabriek. Toen we binnenkwamen moesten we eerst allemaal een plastic jas aan.

Daarna kwamen we in een veel te kleine ruimte uit waar tafels stonden met allemaal koekjes en cakes erop. We mochten er van eten, zoveel als we wilden. Het smaakte allemaal erg lekker. Vervolgens kregen we ook hier een rondleiding door de fabriek. Eerst lieten ze zien hoe de koekstengels gemaakt werden. We konden langs de hele productielijn lopen en alles aanraken. Eerst zagen we hoe het deeg gemaakt werd, daarna hoe er sliertjes van werden gemaakt. Nadat we langs de oven waren gelopen, kwamen we uit bij de plek waar de koekjes werden ingepakt. De kinderen konden hier handen vol koekstengels pakken.

Vervolgens liepen we verder naar de machines waar het brood gemaakt wordt. Ook hier kregen we weer het hele productieproces te zien. Op het eind zag je de broden uit de oven komen. De broden die rechtstreeks uit de oven kwamen werden uitgedeeld en mochten we proeven. Ze smaakten heerlijk.

De rondleiding in deze fabriek was afgelopen en we stapten weer in de bus, erg benieuwd wat onze volgende bestemming zou zijn. Het werd een plaatselijk oorlogsmuseum. Het was een heel klein museum. Met alle mensen uit onze bus was het museum meteen vol. Het leek erop dat ze het museum speciaal voor ons open hadden gedaan. Steeds als wij een ruimte verlieten, deden ze meteen het licht weer uit.

Van de uitleg heb ik niet zoveel kunnen volgen. Door de grote groep die er stond was er weinig te zien en te horen. Inmiddels was het al bijna half 6. De bus bracht ons terug naar het hotel en de excursie was afgelopen.

We kunnen nu in ieder geval zeggen, dat we de highlights van Slonim hebben bekeken. Morgen staat er nog een excursie gepland. Ik ben heel benieuwd wat we dan te zien gaan krijgen.