Kennismaking met de stad Slonim

De dag begon vandaag met een ontbijt om 9 uur. Toen we aan tafel kwamen, stond er bij iedere plek al een schoteltje met wat boter, jam en kaas klaar. We kregen er ook nog een omelet bij. En natuurlijk weer het kopje thee met heel veel suiker. Kortom, een prima ontbijt.

Na het ontbijt zijn we met de groep de stad Slonim gaan bekijken. Het regende buiten en de temperatuur leek in eerste instantie wel redelijk. Opvallend was wel dat veel mensen op straat erg warm gekleed waren met mutsen. Eerst dachten we dat dat wat overdreven was. Maar hoe langer we buiten waren, hoe kouder het aanvoelde. De volgende keer nemen we zelf ook wat warme spullen mee als we naar buiten gaan.

We zijn ook nog even over de markt gelopen. De markt bestond uit allemaal afsluitbare “keetjes”, waar van alles werd verkocht. Af en toe was er een keetje open, maar veel waren er ook gesloten. Ook kwamen we een plek tegen waar mensen zelf met hun eigen spullen kunnen gaan zitten. Aan een van de tafels zat een oudere mevrouw met als enige waar een doosje van 6 eieren. Ik ben benieuwd of ze ze vanavond uitverkocht was.

De indruk tot nu toe hier in Slonim is dat alles heel functioneel is. In het straatbeeld heeft alles een functie, je ziet geen dingen die voor de gezelligheid zijn neergezet. Ook de mensen zijn heel functioneel. Ze hebben weinig uitdrukking op hun gezicht en ze geven je wat je nodig hebt. Maar dan moet je eerst duidelijk kunnen maken, waar ze je mee kunnen helpen.

Toen we terug waren, kregen we om 14.00 uur middageten. Dit is wat bij ons thuis de avondmaaltijd is. We kregen als voorgerecht een schoteltje met salade bestaande uit rauwe ui, wat kool, ei en een soort dressing. Vervolgens een soort bouillon met ook weer kool. Het hoofdgerecht was net zoals gisteren een bord aardappelpuree met een stukje vlees. Het nagerecht bestond uit een cake met room. Tijdens het eten kregen we een kop koffie met melk en weer heel veel suiker.

Het grappige was dat alle gangen, op het hoofdgerecht na, al op tafel stonden toen we gingen zitten.

Wij zaten aan tafel met 4 andere mensen. Van beide kanten probeerden we een gesprek met elkaar aan te knopen. Maar dat was nog niet zo eenvoudig. We zaten maar wat te lachen en onbegrijpend naar elkaar te kijken. Erg bijzonder om te zien, dat je elkaars taal totaal niet kunt begrijpen. Na een half uur aan tafel te hebben gezeten, hadden we toch nog wat informatie kunnen uitwisselen. De twee meisjes heetten Katja en Anja, waren 9 en 10 jaar oud. Ze hoorden bij het russische damteam. De vrouw aan tafel was de moeder van een van de twee. De man aan tafel was hun coach.

Toen wij nog aan het nagerecht zaten en koffie zaten te drinken, probeerde de vrouw mij nog wat te zeggen. Ze zei wat en wees naar het bord met de cakejes. Ik begreep er niets van. Uiteindelijk pakte ik maar een stukje. Vervolgens pakte zij het hele bord op en verdween naar haar kamer met bord en al.

’s Middags waren de kinderen ook vrij. We zijn toen met een groepje naar het postkantoor gelopen op zoek naar een internetkaart. Zo’n kaart was relatief makkelijk te krijgen. Met handen en voeten konden we het allemaal duidelijk maken en nadat ze onze gegevens van het paspoort hadden gecontroleerd, kregen we de kaart mee.

Terug in het hotel was iedereen druk in de weer om het internet aan de praat te krijgen. En zoals jullie kunnen zien: het is gelukt. Vanaf nu kunnen we dus het verslag en foto’s op de site zetten. Ook kunnen we jullie reacties nu lezen. Lieke vindt dat heel erg leuk om te lezen.

Terwijl we met een groepje met het internet bezig waren op de gang voor de kamer van opa en oma, kwam er een chinese man aan lopen. Wij begrepen niet zo goed wat hij wilde en op een gegeven moment liep hij de kamer van opa en oma binnen. Hij knikte heel vriendelijk naar opa en gaf hem een hand. Opa wist ook niet wat hij van hem wou. Toen de man het niet duidelijk kon maken, liep hij weer weg. Niet veel later kwam hij terug met een laptop. Wij dachten dat er iets met zijn computer aan de hand was of dat hij ons met iets van de computer wou helpen.
Hij wees een foto aan op zijn laptop. Het was een foto van iemand waar je naartoe kon gaan als je problemen op het gebied van dammen hebt. De man op de foto leek een beetje op opa. Toen viel het kwartje. Waarschijnlijk wou hij iets over dammen vragen en dacht dat hij daarvoor bij opa terecht kon. En dan te bedenken dat opa helemaal geen verstand van dammen heeft!!

’s Avonds kregen we nog een broodmaaltijd. We kregen een bordje salade met brood. Dit keer kregen we er een bord pasta met brood erbij en een glas vruchtensap.

Na het eten kwam Rik nog even langs bij Lieke om met haar over het toernooi van morgen te praten. Lieke had van tevoren haar doelen omschreven. Het was wel goed om het er even over te hebben. En Rik had voor Lieke nog wat goede tips. De belangrijkste tip die ze kreeg was dat het heel bijzonder is dat ze is uitgenodigd voor dit toernooi en dat het vooral belangrijk is om ervan te genieten. En dat is Lieke ook vast en zeker van plan!!!

Na het bezoekje van Rik is Lieke lekker in haar bed gaan liggen. Samen met oma heeft ze nog even gelezen. Daarna is ze in slaap gevallen, dromend over haar debuut van morgen op de WK.